Ένα θηλαστικό που μοιάζει με ασβό, βύθιζε τα δόντια του στα πλευρά ενός δεινοσαύρου με τριπλάσιο μέγεθος, όταν θάφτηκαν και οι δύο σε ηφαιστειακή τέφρα πριν από 125 εκατομμύρια χρόνια.
Η σκηνή της πάλης, η οποία διατηρήθηκε σε ένα απολίθωμα που ανακαλύφθηκε στην Κίνα, υποδηλώνει πως οι δεινόσαυροι που κυριαρχούσαν στη Γη κατά την Κρητιδική περίοδο, αποτελούσαν λεία για τα μικρά θηλαστικά, σε μεγαλύτερο βαθμό από όσο πιστεύαμε έως σήμερα.
Ο Jordan Mallon, παλαιοντολόγος στο “Canadian Museum of Nature” και συν-συγγραφέας της νέας μελέτης, λέει ότι δεν πίστευε στα μάτια του όταν είδε το απολίθωμα, καθώς είναι το πρώτο που δείχνει ένα θηλαστικό και έναν δεινόσαυρο να παλεύουν μεταξύ τους.
Τα θηλαστικά θεωρούνταν γενικά πολύ μικρά για να είναι σε θέση να κυνηγούν δεινόσαυρους, το απολίθωμα όμως δείχνει έναν Repenomamus robustus -με μέγεθος ασβού- να κάθεται πάνω σε έναν πεσμένο Psittacosaurus lujiatunensis, έναν φυτοφάγο δεινόσαυρο με ύψος 120 εκατοστά, οποίος διέθετε ράμφος παρόμοιο με αυτό των παπαγάλων.
Το θηλαστικό -το οποίο παρότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα της εποχής, το βάρος του ήταν μόλις το ένα τρίτο του βάρους του θηράματος- έχει γατζωθεί στο ένα πόδι του του δεινοσαύρου, και βυθίζει τα κοφτερά του δόντια στα πλευρά του.
«Επιθετικά θηλαστικά»
Ο τρόπος με τον οποίο είναι αποτυπωμένη η σκηνή, δείχνει ότι το θηλαστικό δεν τρεφόταν απλά από έναν νεκρό δεινόσαυρο που έτυχε να βρει, εξηγεί ο Mallon.
«Ο δεινόσαυρος είναι πεσμένος στο έδαφος, έχοντας παγιδεύσει το πίσω άκρο του θηλαστικού στο πίσω μέρος του γονάτου του», λέει ο ίδιος· κάτι που υποδεικνύει πως αφορά επίθεση. Επίσης, ο δεινόσαυρος δεν φέρει σημάδια από δάγκωμα, σημάδια που αφήνουν συχνά, τα θηλαστικά, όταν τρέφονται από πτώματα.
Παρόλο που είναι σπάνιο για τα θηλαστικά, να κυνηγούν ζώα τόσο μεγαλύτερα από τα ίδια, όπως αναφέρει ο Mallon: ένα παράδειγμα είναι οι αδηφάγοι, οι οποίοι κυνηγούν τα κατά πολύ μεγαλύτερα, από αυτούς, καριμπού.
Aπό το απολίθωμα δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε εάν ο Repenomamus κυνηγούσε μόνος ή μέσα σε αγέλη· και οι δύο αυτές εκδοχές παραμένουν πιθανές.
Οι -σχεδόν πλήρεις- σκελετοί βρέθηκαν το 2012, στη βορειοανατολική επαρχία Λιαονίνγκ της Κίνας. Ανακαλύφθηκαν σε μια τοποθεσία με το παρατσούκλι “Κινεζική Πομπηία” λόγω του αριθμού των δεινόσαυρων, αλλά και άλλων ζώων, που έχουν βρεθεί διατηρημένοι από την ηφαιστειακή στάχτη.
Το πρώτο απολίθωμα που μας δείχνει ότι τα θηλαστικά έτρωγαν δεινόσαυρους, βρέθηκε στην ίδια περιοχή το 2005. Αφορά ένα μωρό Psittacosaurus στο στομάχι ενός Repenomamus.
Το νέο απολίθωμα, όμως, αποτελεί την πρώτη απόδειξη για το ότι: «κατά τη διάρκεια της Κρητιδικής περιόδου υπήρχαν, τουλάχιστον μερικά, επιθετικά θηλαστικά … ικανά να νικήσουν έναν ενήλικο δεινόσαυρο», εξηγεί ο Mallon.
Το μοναδικό αυτό απολίθωμα, εκτίθεται σε μουσείο της κινεζικής πόλης Weihai.
Παραπομπές: Jordan C. Mallon, An extraordinary fossil captures the struggle for existence during the Mesozoic, Scientific Reports (2023). DOI: 10.1038/s41598-023-37545-8
Πηγή: https://phys.org/
