Τίποτα δεν παραμένει στάσιμο στο Σύμπαν. Με την πάροδο του χρόνου, ακόμη και τα πιο σταθερά φυσικά συστήματα μεταβάλλονται. Αυτό ισχύει για τα πάντα· από τη διάρκεια μιας ημέρας στη Γη μέχρι το μέγεθος του παρατηρήσιμου Σύμπαντος, όλα υφίστανται μικρές αλλά ουσιαστικές αλλαγές σε ετήσια βάση. Καθώς γιορτάζουμε το ξεκίνημα ενός νέου έτους, εξερευνήστε το πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος μας από τον περσινό εαυτό του.
Ο Ήλιος χάνει ~1017 Kg (100 τρισεκατομμύρια τόνους) κάθε χρόνο, λόγω των πυρηνικών αντιδράσεων.
Τομή που παρουσιάζει τις διάφορες περιοχές της επιφάνειας και του εσωτερικού του Ήλιου, συμπεριλαμβανομένου του πυρήνα· το μόνο μέρος στο οποίο λαμβάνουν χώρα οι αντιδράσεις πυρηνικής σύντηξης που μετατρέπουν την μάζα του σε ενέργεια (Credit: Wikimedia Commons/KelvinSong)
Η ακτίνα της τροχιάς της Γης, γύρω από τον Ήλιο, αυξάνεται κατά 1,5 cm ετησίως.
Η τροχιά της Γης, γύρω από τον Ήλιο, δεν είναι κυκλική, αλλά ελλειπτική. Η εκκεντρότητα μεταβάλλεται περιοδικά με την πάροδο του χρόνου. Καθώς ο Ήλιος χάνει μάζα, μετατρέποντάς την σε ενέργεια, η Γη μετατοπίζεται σιγά-σιγά προς τα έξω, αυξάνοντας την τροχιακή της ακτίνα κατά ~1,5 cm ετησίως. (Credit: NASA/JPL-Caltech)
Οι βαρυτικές αλληλεπιδράσεις επιβραδύνουν την περιστροφή του πλανήτη μας. Οι μέρες τώρα, είναι 14 μικροδευτερόλεπτα μεγαλύτερες από πέρυσι.
Η περιστρεφόμενη Γη όπως την κατέγραψε το διαστημόπλοιο MESSENGER της NASA. Ο ρυθμός περιστροφής της Γης δεν παραμένει σταθερός. Η διάρκεια της ημέρας μεγαλώνει λόγω των βαρυτικών αλληλεπιδράσεων μεταξύ Γης, Σελήνης και Ήλιου. (Credit: NASA/MESSENGER)
Η απόσταση Γης-Σελήνης επιμηκύνεται κατά 3,8 cm ετησίως, καθιστώντας τις ολικές ηλιακές εκλείψεις σπανιότερες.
Ηλιακή έκλειψη έχουμε όταν η Σελήνη βρίσκεται μεταξύ της Γης και του Ήλιου. Το αν αυτή θα είναι δακτυλιοειδής ή ολική εξαρτάται από το αν η γωνιακή διάμετρος της Σελήνης είναι μικρότερη ή μεγαλύτερη από αυτήν του Ήλιου. (Credit: Kevin M. Gill/flickr)
Κάθε χρόνο, ο Ήλιος γίνεται κατά 0,0000005% λαμπρότερος.
Οι μεταβολές της φωτεινότητας, της ακτίνας και της θερμοκρασίας ενός αστέρα μιας ηλιακής μάζας κατά τη διάρκεια της ζωής του, από την έναρξη των αντιδράσεων πυρηνικής σύντηξης στον πυρήνα του πριν από 4,6 δισεκατομμύρια χρόνια μέχρι τη μετατροπή του κόκκινο γίγαντα, αρκετά δισεκατομμύρια χρόνια από τώρα. Οι ετήσιες μεταβολές μπορεί να είναι είναι μικρές, το συνολικό αποτέλεσμα όμως για τεράστια χρονικά διαστήματα δεν είναι αμελητέο. (Credit: RJHall/Wikimedia Commons)
Περίπου 5 νέα αστέρια χαμηλής μάζας σχηματίστηκαν πέρυσι στον Γαλαξία.
Τμήμα του νεφελώματος NGC 2014. Το πυκνότερο και ψύχρότερο αέριο που βλέπουμε στο κάτω μέρος, είναι η περιοχή όπου σχηματίζονται τα νέα αστέρια. (Credit: NASA, ESA and STScI)
Αυτό αντιστοιχεί σε λιγότερο από το 0,0000001% της μάζας των νέων άστρων που σχηματίζονται κάθε χρόνο στο παρατηρήσιμο Σύμπαν (συνολικά 45 δισεκατομμύρια ηλιακές μάζες).
Ο νάνος αστρογόνος γαλαξίας Henize 2-10, με νεαρά αστέρια σε πολλές τοποθεσίες και ενεργά αστρικά φυτώρια σε όλη την έκτασή του. (Credit: NASA, ESA, Zachary Schutte (XGI), Amy Reines (XGI); Processing: Alyssa Pagan (STScI))
Πέρυσι εμφανίστηκαν στο παρατηρήσιμο Σύμπαν περίπου 50 εκατομμύρια νέοι σουπερνόβα.
Προσομοίωση του υπέρλαμπρου σουπερνόβα SN 1000+0216, του πιο μακρινού που έχει παρατηρηθεί ποτέ (ερυθρομετάθεση z=3,90), από τότε που το Σύμπαν ήταν μόλις 1,6 δισεκατομμυρίων ετών. (Credit: Adrian Malec and Marie Martig (Swinburne University))
Η υπολειπόμενη λάμψη της ακτινοβολίας από τη Μεγάλη Έκρηξη -η μικροκυματική ακτινοβολία υποβάθρου- είναι κατά 200 picokelvin πιο κρύα από ό,τι πριν από ένα χρόνο.
Το ίχνος του Big Bang, η ομοιόμορφη ακτινοβολία-απομεινάρι της Μεγάλης Έκρηξης, σήμερα βρίσκεται μόλις 2,725 K πάνω από το απόλυτο μηδέν. Την χρονιά που μας πέρασε, ψύχθηκε περαιτέρω κατά περίπου 0,2 νανοκέλβιν. (Credit: Earth: NASA/BlueEarth; Milky Way: ESO/S. Brunier; CMB: NASA/WMAP)
Ο κοσμικός μας ορίζοντας μεγαλώνει ετησίως κατά 60 τρισεκατομμύρια χιλιόμετρα: 6,5 έτη φωτός.
Η ακτίνα του παρατηρήσιμου Σύμπαντος είναι 46 δισεκατομμύρια έτη φωτός, αλλά σίγουρα υπάρχει περισσότερο μη παρατηρήσιμο Σύμπαν, το οποίο μπορεί να είναι και άπειρο. Με την πάροδο του χρόνου, θα βλέπουμε περισσότερο μέσα σε αυτό, αποκαλύπτοντας τελικά περίπου 2,3 φορές περισσότερους γαλαξίες από όσους μπορούμε να δούμε επί του παρόντος. (Credit: Frederic Michel and Andrew Z. Colvin/Wikimedia Commons; annotations by E. Siegel)
Ο αριθμός των γαλαξιών που μπορούμε να παρατηρήσουμε αυξάνεται επίσης: περίπου 35.000 ετησίως.
Λογαριθμική απεικόνιση του παρατηρήσιμου Σύμπαντος. Κάθε χρόνο γίνονται ορατοί δεκάδες χιλιάδες νέοι γαλαξίες. (Credit: Andrew Z. Colvin and Frederic Michel, Wikimedia Commons; Annotations: E. Siegel)
Λιγοστεύουν όμως τα δυνητικά προσβάσιμα αστέρια· ο αριθμός αυτός μειώνεται κατά ~20 εκατομμύρια ετησίως.
Παρατηρήσιμο (κίτρινο) και προσβάσιμο (μωβ) Σύμπαν. Το -δυνητικά- προσβάσιμο όριο είναι αυτό που μόλις θα καταφέρναμε να φτάσουμε, εάν αρχίζαμε να ταξιδεύουμε σήμερα με την ταχύτητα του φωτός. Κάθε χρόνο, επιπλεόν ~20 εκατομμύρια αστέρια γίνονται μη προσβάσιμα. (Credit: Andrew Z. Colvin and Frederic Michel, Wikimedia Commons; Annotations: E. Siegel)
Η ιστοσελίδα χρησιμοποιεί cookies για την ομαλή λειτουργία της και για καλύτερη εμπειρία χρήσης για τον επισκέπτη. Πιέστε αποδοχή ή απόρριψη. ΑΠΟΔΟΧΗΑΠΟΡΡΙΨΗΠολιτική απορρήτου
