Η συζήτηση με ένα εικονικό άτομο βοηθά στη μείωση των αρνητικών συναισθημάτων

Νέα

Θεωρούμε δεδομένο ότι η τεχνολογία μπορεί να αντικαταστήσει τους ανθρώπους όσον αφορά την χειρωνακτική εργασία, θα μπορούσε όμως να αναλάβει το έργο της συναισθηματικής υποστήριξης; Μια μελέτη, που δημοσιεύτηκε στο Computers in Human Behavior, δείχνει ότι οι άνθρωποι νιώθουν στήριξη και εγγύτητα μετά από συνομιλία με έναν εικονικό άνθρωπο.

Είναι στη φύση του ανθρώπου να αναζητά στήριξη στις δύσκολες στιγμές. Αυτή μπορεί να είναι συναισθηματική, όπως το να παρηγορήσουμε κάποιον ή να τον κάνουμε να νιώσει πως είμαστε κοντά του, και την γνωστική η οποία στοχεύει στην αλλαγή του τρόπου με τον οποίο σκέφτεται κάποιος και αφορά πιο μακροπρόθεσμη ανακούφιση.

Παρά την έμφυτη ανάγκη για στήριξη, η παροχή αυτής στη σημερινή εποχή γίνεται όλο και πιο δύσκολη. Οι φίλοι μπορεί να είναι μακριά, ο χρόνος μπορεί να βάζει εμπόδια ή ίσως και να μην υπάρχουν καθόλου κοντινοί άνθρωποι. Για αυτούς τους λόγους, η νέα μελέτη προσπάθησε να εξετάσει εάν η συνομιλία με ένα εικονικό άτομο μπορεί να προσφέρει τα ίδια οφέλη με την στήριξη από έναν άλλο άνθρωπο.

Η μελέτη της Lisanne S. Pauw και των συνεργατών της περιλάμβανε 115 συμμετέχοντες, οι οποίοι στρατολογήθηκαν μέσα από την Craigslist, στο Λος Άντζελες. Κάθε συμμετέχων μοιράστηκε συναισθήματά θυμού ή ανησυχίας με έναν εικονικό άνθρωπο -την Julie- η οποία τους παρείχε είτε γνωστική είτε συναισθηματική υποστήριξη.

Η ομάδα άφησε να εννοηθεί πως η Julie λειτουργούσε αυτόνομα, χωρίς όμως αυτό να αναφερθεί ρητά. Από τους συμμετέχοντες ζητήθηκε να θυμηθούν ένα γεγονός που τους ανησύχησε ή τους εξόργισε και να απαντήσουν σε ερωτήσεις σχετικά με αυτό. Μετά την ανάκληση, θα συνομιλούσαν με την Τζούλι, η οποία ήταν απλώς ένα avatar που έμοιαζε να βρίσκεται σε έναν χώρο θεραπείας.

Ο χειριστής του avatar ξεκινούσε με εισαγωγικές ερωτήσεις, ρωτούσε για το προαναφερθέν συμβάν και στη συνέχεια παρείχε είτε γνωστική είτε συναισθηματική υποστήριξη. Οι συμμετέχοντες είχαν δύο συνομιλίες με την Τζούλι, με μετρήσεις να λαμβάνουν χώρα πριν και μετά την κάθε φορά. Στο τέλος ακολουθούσαν κάποιες ερωτήσεις ελέγχου.

Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η συνομιλία με τον εικονικό άνθρωπο είχε θετική επίδραση. Οι συμμετέχοντες, μετά την συζήτηση, εμφάνισαν λιγότερο έντονα συναισθήματα θυμού/ανησυχίας καθώς και βελτίωση της διάθεσης. Η συναισθηματική και η γνωστική στήριξη φάνηκε να συμβάλλουν στον ίδιο βαθμό στην ανακούφιση από την δυσφορία, ενώ η παρέμβαση της Julie λειτούργησε εξίσου καλά τόσο για αυτούς που είχαν ανακαλέσει κάτι εξοργιστικό, όσο και για αυτούς που θυμήθηκαν κάτι που ήταν ανησυχητικό.

Οι συμμετέχοντες βίωσαν εγγύτητα με την Julie τόσο σε συναισθηματικές όσο και σε γνωστικές συνθήκες στήριξης. Όταν, μετά το τεστ, ρωτήθηκαν εάν θα ήθελαν να συνεχίσουν να της μιλάνε-όσο ο ερευνητής ετοίμαζε την πληρωμή τους- το 34,5% όσων δέχθηκαν συναισθηματική στήριξη και το 43,1% όσων δέχθηκαν γνωστική στήριξη, δήλωσε ότι θα το επιθυμούσε. Αυτή η διαφορά μεταξύ των ομάδων δεν θεωρείται ιδιαίτερα σημαντική.

«Συνολικά, τα ευρήματά μας δείχνουν τις δυνατότητες που έχουν τα εικονικά άτομα για παροχή επιτυχημένης αντιμετώπισης», λένε οι ερευνητές. «Τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι οι εικονικοί άνθρωποι μπορεί να διαθέτουν ένα μοναδικό δυναμικό, όσον αφορά στη μείωση της αντίστασης που εμφανίζουν οι χρήστες στη γνωστική υποστήριξη – μια μορφή υποστήριξης που θεωρείται απαραίτητη για την αποτελεσματική μακροπρόθεσμη ανάκαμψη, όμως συχνά δεν είναι ευπρόσδεκτη από τους ίδιους τους χρήστες. Ως εκ τούτου, παρότι δεν αντιλαμβανόμαστε τα εικονικά άτομα ως υποκατάστατο των ανθρώπων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι αυτά μπορούν να συνεισφέρουν σημαντικά σε όσους -ενδεχομένως κάποιες φορές- δεν μπορούν να λάβουν την κατάλληλη υποστήριξη είτε από κοντινούς τους ανθρώπους είτε από κατάλληλους κλινικούς θεραπευτές.»

Η μελέτη έκανε σημαντικά βήματα προς την καλύτερη κατανόηση του εάν οι άνθρωποι μπορούν να έχουν ψυχολογικά οφέλη από τη συνομιλία με έναν εικονικό άνθρωπο όταν αναζητούν στήριξη, κάτι που μπορεί να είναι πολύ σημαντικό όσον αφορά τις δυνατότητες πρόσβασης σε τέτοιου είδους φροντίδα. Παρόλα αυτά, υπάρχουν περιορισμοί που πρέπει να λάβουμε υπόψη. Για παράδειγμα, το ότι δεν υπήρξε συνθήκη ελέγχου για σύγκριση των αποτελεσμάτων, αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο οι συμμετέχοντες να βοηθήθηκαν επειδή απλώς μίλησαν. Ένας άλλος περιορισμός βρίσκεται στο ότι τα αποτελέσματα αναλύουν την βραχυπρόθεσμη, μόνο, ανακούφιση από την δυσφορία· μία μελλοντική έρευνα θα μπορούσε να διερευνήσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες της λήψης στήριξης από έναν εικονικό άνθρωπο.

Παραπομπές:The avatar will see you now: Support from a virtual human provides socio-economic benefits“, Lisanne S. Pauwa, Disa A. Sauter, Gerben A. van Kleef, Gale M. Lucas, Jonathan Gratch, and Agneta H. Fischer.
Πηγή:
https://www.psypost.org/

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *